Ik had opeens weer de kriebels om te starten met schrijven voor mijn blog, alleen wist ik niet waar te beginnen. Het afgelopen halfjaar is er een hoop gebeurd en ik wil jullie in deze post meenemen in de rollercoaster van de afgelopen tijd. Daarnaast ga ik mij de komende tijd weer focussen op mijn blog, want wat heb ik het schrijven gemist! Ik voelde het letterlijk en figuurlijk weer kriebelen om mijn laptop erbij te pakken en te starten met schrijven, want dat is voor mij toch een van de beste uitlaatkleppen. 🙂 Lees je mee met mijn persoonlijke update? Want ik heb jullie een hoop bij te praten!

Een kleine update..

Waar zal ik beginnen? Ik ben in augustus 2022 gestart bij mijn nieuwe baan in de geestelijke gezondheidszorg, dichtbij huis, kleinschalige organisatie en ik stap op de fiets en een klein halfuur later sta ik al voor de deur! Daarnaast past de werkwijze bij mijn visie op de geestelijke gezondheidszorg en is er meer bewegingsruimte om goede zorg te leveren. Überhaupt vind ik een nieuwe baan altijd een groot life-event, het duurt altijd even voordat je je plek vindt, de werkwijze en de visie kent, maar natuurlijk ook je collega´s. Ik herken bij mezelf dat het voor mij altijd wat langer kan duren voordat ik mijn plekje heb gevonden, dit was ook bij mijn vorige werkgever zo. Ik probeer mezelf de ruimte te geven en hierin mild naar mezelf te zijn, helaas komt ook regelmatig de innerlijke criticus de kop op steken, de kunst is om de innerlijke criticus niet in de spotlight te zetten, maar dit blijft een ingewikkeld proces.

Ja!

Eind september zijn Mike en ik samen op vakantie gegaan. Weer voor het eerst na de corona periode, samen op pad naar het buitenland. Onze bestemming was het zonovergoten Bonaire! Het was voor ons beide de eerste keer om zo ver weg te gaan en om meer dan 8 uur in het vliegtuig te zitten. Maar wat was het een heerlijke vakantie en een prachtig eiland! We zijn fietsend een gedeelte van het eiland gaan bekijken, langs de Donkey Sanctuary geweest, schildpadden gespot, heerlijke lokale biertjes geproefd en erg genoten van de prachtige flora en fauna! Ik stond elke keer als ik een flamingo, leguaan of een schildpad spotte te stuiteren als een klein kind, want wat is het bijzonder om dieren in het wild te spotten.
Naast de prachtige dieren en het zonnige weer, is er nog iets leuks gebeurd op Bonaire: Mike heeft mij ten huwelijk gevraagd! We zijn eerst bij het hotel een hapje wezen eten, daarna trad er een local live bandje op en zijn we op de ligbedjes sterren gaan kijken én toen kwam de grote vraag! Natuurlijk heb ik ja gezegd 😉 Wat het leuke is, Mike heeft de ring zelf gemaakt met afval materiaal wat we tijdens een avondwandeling hebben gevonden, de beruchte avond lag ik vroeg op bed (knock-out, maar daar kom ik later in het artikel op terug) en is Mike stiekem de ring zelf gaan maken. Wat ik ook heel leuk vond was dat hij mijn vader om ´toestemming´ had gevraagd. Op vakantie was ik al druk in mijn hoofd bezig met trouwplannen, heb ik mijn beste vriendin en mijn opa als getuige gevraagd en maakte ik een Pinterest moodboard aan. Ondertussen fietste er een andere leuke gebeurtenis door de trouwplannen heen..

Vermoeidheid en misselijkheid…

Bij terugkomst hebben we een weekje nog geklust in ons huis, we hebben onder andere de gang en de trap geschilderd. In deze week was ik niet erg fit en deed ik in de middag op de bank een dutje (wat ik niet van mezelf herken). De bellen gingen nog niet rinkelen, totdat ik tijdens mijn eerste werkweek na de vakantie in de avond enorme krampen kreeg en erg misselijk werd. Ik heb direct een zwangerschapstest gedaan en ik kreeg twee lichte streepjes te zien. Het was voor het eerst dat ik een test deed, dus ik had geen idee of een licht streepje ook betekende dat ik zwanger was! Ik had het direct aan Mike laten zien en we hebben er een nachtje over geslapen -in ieder geval, een poging tot, want ik stond hélemaal te stuiteren-. De dag erna moest ik werken, in de ochtend ging al van alles mis, ik had mij vergist in een afspraak, wilde een pakketje ophalen maar ik was mijn id-kaart vergeten en kon mij niet goed concentreren op mijn werkzaamheden. Ik heb die ochtend direct een collega in vertrouwen genomen want ik kon het niet voor mij houden. In de ochtend ben ik ook gelijk een podcast over de zwangerschap gaan beluisteren ;-). In de middag ben ik vroeg naar huis gegaan en heb ik een ClearBlue test aangeschaft, ook had ik een leuk cadeaupakket met babysokjes en een kaart voor Mike gemaakt, om het definitieve nieuws direct te delen. Op de ClearBlue test stond dat ik al 4+ weken zwanger was! Met een berekening kwamen we uit op al zeven weken!

We kwamen gelijk in een rollercoaster terecht: een kleine week later kregen we al de 8 weken echo en zagen we een klein ´pindaatje´. Langzamerhand zijn we het aan onze ouders, familieleden en vrienden en vriendinnen gaan vertellen. Het delen is erg fijn om te doen, het maakt het ´echt´, maar ook zo fijn om ervaringen te kunnen delen. Dit heb ik als erg steunend ervaren. In het begin komt alles op je af, de kennismaking met de verloskundige, de echo´s, maar daarnaast is het ook verstandig om al direct kraamzorg en kinderopvang te regelen. Dit zorgde in het begin bij mij voor overprikkeling, ik ervoer het als overweldigend. Ons kindje was nog zo klein, terwijl je ondertussen al zulke grote stappen aan het zetten bent.

Gelukkig heb ik weinig last gehad van fysieke klachten, her en der vleugjes misselijkheid, maar vooral de vermoeidheid stond en staat nog steeds op de voorgrond. Ik zoomde figuurlijk uit in gesprekken op het werk, ik had een concentratieboog van ongeveer een halfuur. Ook heb ik last van hormonale schommelingen, ik kan mij het ene moment onwijs sterk en zelfverzekerd voelen terwijl een paar uur later het huilen mij nader staat dan het lachen. Rond de 12/13 weken had ik ook erg last van vlakke gevoelens, dit vond ik het akeligste, want dit herken ik helemaal niet van mezelf. Gelukkig is dat nu wel gezakt!

Verlies van onze lieve, trouwe viervoeter

Tijdens het beginstadium van onze zwangerschap zijn we onze lieve trouwe viervoeter Brout verloren, hij kreeg sinds een maand last van epileptische aanvallen. Eerst was het een keer in de 1 á 2 weken, daarna ging het in een rap tempo naar een paar keer per week en zelfs tijdens zijn laatste dagen een paar keer per dag. Mike en ik zijn met spoed met Brout naar de dierenarts gegaan, nietsvermoedend zat hij vrolijk in de auto. Voordat we naar de dierenarts gingen hebben we Brout mega veel snacks gegeven (was hij dol op) en hebben we zijn laatste wandeling gelopen, hij mocht zelf de route bepalen en dit was erg aandoenlijk. Tegelijkertijd loop je met een enorme brok in de keel zijn laatste wandeling. Eenmaal bij de dierenarts hebben we gezamenlijk de keuze gemaakt op Brout te laten inslapen, het zou een tumor zijn in het hoofdje wat diverse hersengebieden aan tastte. Wat is dit altijd een vreselijke keuze, tijdens het schrijven lopen de tranen weer over mijn wangen. Gelukkig hebben we Brout mee naar huis mogen nemen en hebben we hem begraven in de tuin, we branden nog regelmatig een kaarsje voor hem. Ik had zo gehoopt dat hij de kleine zou meemaken, want dat had hij erg leuk gevonden denk ik. Wat ik wel erg bijzonder vond was dat Brout het leek aan te voelen dat er iets gaande was, want hij was extra voorzichtig en snoof regelmatig aan mijn buik. Een enorme lieverd was het. <3

De tijd vliegt voorbij!

Op het moment ben ik 26 weken en de baby begint flink te groeien! Ik ga het nu ook merken, tijdens het fietsen naar het werk ben ik sneller buiten adem en soms zit met huishoudelijke taken mijn buik echt in de weg. Tegelijkertijd geniet ik er onwijs van, ik voel hem trappen en bewegen en het geeft zo´n bijzonder gevoel dat je lichaam een mensje aan het creëren is terwijl je doorgaat met de dagelijkse activiteiten. De babykamer is inmiddels klaar en alle grote items hebben we al aangeschaft. Het zorgt bij mij voor rust in de bovenkamer, want anders overzie ik het echt niet. 😉

Laat ik jullie niet verder vermoeien in dit artikel over zwangerschapsperikelen, ik zal er wel nog een aantal aparte artikels aan wijden, misschien ook leuk om de humoristische situaties op te schrijven, want mogelijk zijn ze voor andere zwangere dames erg herkenbaar haha! 🙂

Ik heb weer zin om te schrijven en het voelt goed om tijd achter mijn laptop door te brengen. Ik heb het schrijven en jullie gemist!
Leuk dat je de tijd hebt genomen om dit artikel te lezen, tot de volgende keer!

Hoe is het met jou?

Liefs,
Evelien