6 momenten waarbij ik denk: nu ben ik écht volwassen!

6 momenten waarbij ik denk: nu ben ik écht volwassen!

Op je 18e ben je in Nederland officieel volwassen. Je mag legaal alcoholistische dranken nuttigen, je kunt auto gaan rijden, en je kunt je eigen zorgverzekering gaan betalen. Echter voelde ik mij op mijn achttiende tótaal niet volwassen. Gisteren had ik een interessant gesprek met een collega, en maakte ik de opmerking: nu ben ik volwassen! Wanneer ben je volwassen? Hier is natuurlijk geen criteria voor. Het is een gevoel wat je krijgt. Vandaag deel ik vijf momenten waarbij ik denk: nu ben ik volwassen! Lees je mee?

Als klein meisje had ik diverse verwachtingen ten aanzien van diverse leeftijden. Zo verwachtte ik dat ik snel moeder zou worden, een eigen kat zou hebben, en getrouwd zou zijn. Daarnaast had ik diverse droomberoepen. Op jongere leeftijd droomde ik ervan om fietsenmaker (?) te worden. Ik hoor je nu al denken, jij en werken in een fietsenmakerij? Haha, ja dit wilde ik vroeger dolgraag. Op latere leeftijd kreeg ik interesse om te werken in de fotografie of in de interieur wereld. Je leven verloopt zo anders dan je had verwacht. Op dit moment werk ik in de geestelijke gezondheidszorg, wie had dat gedacht?! Ik in ieder geval niet. Het leven zit vol met verrassingen.

Om niet al te veel af te dwalen, en bij de kern van het artikel te blijven wil ik graag met jullie een aantal momenten doornemen waarbij ik besefte dat ik daadwerkelijk volwassen aan het worden ben. Een ding kan ik verklappen: dit heeft niks te maken met kinderen krijgen, trouwen, of een eigen huisje te hebben. Lekker cliché, maar hey.

Bij de een begint volwassen worden veel sneller. Ik moet eerlijk bekennen dat ik een kindse persoonlijkheid heb, mijn vriend noemt mij niet voor niets een babykuiken, en stuurt dagelijks een smiley van een kuiken via app naar mij toe. Mijn persoonlijkheid, is en zal altijd speels blijven.
Daarnaast krijg ik regelmatig te horen dat ik volwassen ben voor mijn leeftijd. Als ik ergens aan begin, ga ik er ook direct voor en laat ik mij niet uit het veld slaan. Ik hou mijn doel voor ogen (bijvoorbeeld met mijn rijbewijs, of studie) en wil ik het behalen. Erg tegenstrijdig als je het zo leest, maar ik kan gemakkelijk switchen van panel.

Als jij op je twintigste een heftige gebeurtenis meemaakt, zwanger raakt, of op jezelf woont, ben je er natuurlijk ”onbewust” veel bezig zijn met volwassen worden. Je wordt in een rap tempo volwassen, en kijkt heel anders naar bepaalde elementen in het leven.

Ik kies er bewust voor om zo lang mogelijk te genieten van de mogelijkheden die het prachtige twintigers leven biedt. Je kunt jezelf in deze leeftijd zó profileren. De leeftijd waarin je een gedeelte van je leven kunt gaan vormgeven. Studeren, een baan zoeken, daten, op kamers- gaan of een eigen huis kopen, de wereld ontdekken, en vooral je eigen visie op het leven onderzoeken. En natuurlijk jezelf leren kennen, je grenzen ontdekken, maar ook je normen en waarden beter in kaart kunnen brengen. Het leven is een feestje, alleen moet je zelf de slingers ophangen.

Bij de volgende momenten dacht ik: nu ben ik écht volwassen!

1. Mijn eerste officiële salarisstrook

Het feit dat ik vorig jaar mijn eerste vaste baan heb gekregen, wakkerde bij mij een gevoel van volwassenheid aan. Daarnaast leerde ik mijzelf afgelopen jaar onder andere door een vaste baan steeds meer kennen. Ik leerde mijzelf kennen doordat mijn grenzen regelmatig op de proef werden gesteld, ik een functie als persoonlijk begeleider vervulde, en de zo nodige contacten had met het UWV, maar ook de gemeente en andere instanties en disciplines. Super interessant! Jaja, toen voelde ik mij degelijk wel erg trots, en stiekem wel een beetje volwassen.

Het moment dat mijn eerste salaris strook op de mat viel, voelde ik mij écht volwassen. Ik sprong een gat in de lucht. Direct had ik mijzelf verwend met leuke najaarskleding. Dat is dan weer iets minder volwassen..

2. Rijbewijs halen, en een bezichtiging plannen voor een auto

Het begint nu pas eindelijk een beetje te landen.. Ik heb mijn rijbewijs eindelijk behaald! Het moment dat ik het verlossende woord te horen kreeg, grapte ik direct, nu ben ik officieel volwassen. Stom hé? Voor mijn gevoel is dit echt zo, het was het stukje wat nog miste ik mijn weg naar volwassen worden.
Daarnaast heb ik aankomende vrijdag avond een afspraak gepland om te gaan kijken voor een eigen auto. Mijn eventuele aanstaande eigen auto! Het is voor mij erg bizar om hier over na te denken, en dat dit binnenkort de realiteit gaat zijn.

3. Verzekeringen 

Afgelopen week zat op Independer verzekeringen te vergelijken. Als ik mijn eigen auto ga aanschaffen, moet ik natuurlijk ook goed verzekerd zijn. De termen die om mijn oren vlogen heb ik mij nooit in verdiept. Je moet het nu ”opeens” allemaal zelf doen. Via Independer hadden ze contactpersonen centraal gesteld waar je al je vragen aan kunt stellen, dus gelukkig heb ik een passende autoverzekering kunnen vinden. Daarnaast had ik de hulp van vriendjelief niet willen missen.



4. Ov chipkaart inruilen

Het einde van de maand ontstaat er helaas een relatiebreuk tussen mij en mijn geliefde studenten ov-chipkaart waarmee ik vijf jaar een spetterende relatie heb gehad. Mijn studententijd zit er tevens bijna op, aankomend jaar ga ik mijn scriptie jaar in. Gelukkig heb ik net op tijd mijn rijbewijs behaald, maar daarentegen zal ik mijn studenten ov-chipkaart onwijs erg missen. Mijn studenten ov-chipkaart wordt ingeruild voor mijn geliefde toekomstige racewagen, en mijn geliefde fiets.

5. De wereld ontdekken

Mooie reizen beginnen steeds meer een plekje te krijgen op mijn bucketlist. Tijdens afgelopen vakanties wordt er veel beroep natuurlijk op jezelf gedaan. Ik kan er van genieten om een vakantie uit te spitten, mijzelf in te lezen in het vakantieland, en samen met je vakantieganger mooie avonturen mee te maken. De wereld ontdekken behoort zeker in het lijstje met momenten waarin je merkt dat je volwassen wordt. Nieuwe culturen ontdekken, en vooral ook jezelf, maar ook je relatie beter leren kennen. Want laten we eerlijk wezen, bepaalde situaties op vakantie is wel degelijk een relatieproof. 😉

6. Terugblikken op relaties 

Tijdens gesprekken met vriendinnen beginnen we weleens te grinniken. ”Moet je ons nu horen?!”, ”Kijk waar we nu staan, wie had dat ooit gedacht?”. Het blijft bijzonder om samen met vriendinnen terug te kijken op de afgelopen vijf jaar. Door foto’s te bekijken, maar ook door ontwikkelingen te bespreken. Een aantal goede vrienden hebben mij in deze ontwikkeling (die nog steeds gaande is) bijgestaan, maar ik natuurlijk ook bij hen. Het is zo bijzonder om samen deze leeftijdsperiode door te maken.

Dit geldt natuurlijk ook voor mijn relatie met mijn lieve lieve lieve vriend Mike. Aankomende 15 augustus zijn wij alweer vijf jaar samen. Pas geleden hadden we het hier samen over, vijf jaar, wat één tijd. We hebben samen veel bijzondere momenten meegemaakt, maar daarnaast ook zoveel ontwikkelingen doorgemaakt. Eerste zelfstandige vakantie, samen de mooie plekken ontdekken, diplomeringen meemaken, Mike die een speech voor mij had op mijn propedeuse uitreiking, en natuurlijk dichter tot elkaar toe groeien. Wij zijn twee tegenpolen, en hebben daarentegen ook hele mooie raakvlakken. In de afgelopen vijf jaar hebben wij elkaar zoveel geleerd, maar ook voor elkaar uit onze comfort zone gegaan. Ik vind het heel bijzonder om samen het volwassen worden door te lopen.

Volwassen worden is voor iedereen anders, en het moment is bij iedereen (gelukkig) anders. Naast dat ik (en hopelijk anderen) genieten van mijn speelse, vrolijke, lacherige en kinderlijke kant, heb ik ook geleerd om serieus te kijken naar belangrijke zaken, en met tegenslagen om te gaan. Volwassen worden is niet gemakkelijk, maar wel een prachtig proces.

Kun jij een moment benoemen waarin jij je volwassen voelde? 

Liefs, 
Evelien

Deze post heeft 5 reacties

  1. Mooi en herkenbaar artikel. Helaas voelde ik me op mijn vijftiende zeer volwassen, nadat mijn vader overleed. Ik had het idee dat ik ineens bejaard was, zéker toen ik daarna mensen van vijftig ging condoleren met het overlijden van een ouder en ik dacht: Wacht even, ik weet wat jullie doormaken en andersom wisten jullie het van mij niet, een poosje geleden. De wereld op z'n kop, vond ik dat.

    En inderdaad, met verzekeringen, hypotheken en dat soort dingen voel ik me heel volwassen. Ik ben alleen héél erg blij dat ik me op sommige momenten (als ik dubbel van de lach lig om iets doms of noem maar op) nog helemaal kind voel. Heerlijk vind ik dat. Ik zeg wel eens dat ik wat in te halen heb, dus dat ik schaamteloos gewoon nog lekker puberaal mag doen;).

  2. Mooi geschreven! Moest lachen om de bijnaam ''babykuiken'' haha, zo schattig! Ik vond mijn eerste grote mensen salaris ook wel een dingetje hoor.

  3. Wat een mooi en herkenbaar artikel. Doordat ik -vanwege mijn depressie- een tijd opgenomen ben geweest heb ik het idee dat ik toch vrij snel volwassen ben geworden. Alhoewel ik op bepaalde punten ook nog totaal niet volwassen ben, en dat ook helemaal prima vind.
    Maar wanneer ik mijn administratie bijwerk, of blij ben met het ontdekken van een nieuw, vegetarisch vlees besef ik me toch wel weer dat ik inmiddels aardig volwassen ben, haha.

  4. Gemeentelijke belastingen betalen vind ik er ook écht zo eentje haha. Met mijn 29 jaar ben ik toch echt wel volwassen te noemen, maar toch heb ik ook echt nog wel eens dit soort momentjes hoor.

  5. Wat een prachtig artikel, zo mooi geschreven! Ik weet nog dat ik me ook zo volwassen voelde toen ik mijn rijbewijs haalde, haha. Maar dat gevoel is nu helemaal weg, omdat ik geen eigen auto heb en ook niet zo vaak meer autorijd :p. Ik ben benieuwd wat voor auto je gaat kopen!! Wel ben ik heel blij en trots op mijn eigen studio en dat ik dit jaar alweer 6 jaar op mezelf woon. De tijd vliegt!

Geef een antwoord

Sluit Menu